Na današnji dan 1992. godine, muslimanski ekstremisti u BiH otpočeli su krvavi građanski rat ubistvom srpskog svata Nikole Gardovća u centru Sarajeva.

Jedan običan kriminalac, pod zaštitom partije SDA Alije Izetbegovića, Ramiz Delalić zvani „Ćelo“ je ovim ubistvom pokrenuo krvavi rat i nakon ovog dana više ništa više neće biti kao pre.

Bila je nedelja. U gradu Sarajevu, najvećem srpskom gradu posle Beograda, u kom je 1992. godine živelo blizu 200.000 Srba, sve je izgledalo normalno.

Znameniti sarajevski domaćin Nikola Gardović ženio je sina i poveo svatove u Hram Svetih Arhanđela Mihaila i Gavrila (ili „Stara crkva“ , kako je stare Sarajlije nazivaju) koji se nalazi u samom centru grada, na Baščaršiji, kao jedan od najstarijih hramova SPC na tom prostoru, stariji i od samog grada Sarajeva.

Taj veličanstveni hram, biser srpske srednjevekovne arhitekture, je nepobitan dokaz vekovnog postojanja Pravoslavnih Srba na tom prostoru. Hram postoji u današnjem obliku još od 14. veka ali je sagrađen na osnovama ranije romejske bazilike iz 6. veka.

Iz svega toga proizilazi da je Stara crkva na Baščaršiji u suštini starija ne samo od grada Sarajeva skoro 10. vekova, već je nastala pre nego što je islamski prorok Muhamed uopšte rođen, i pre nego što je bilo bilo kakve pomisli o Islamu i muslimanskoj veri i o Rimokatoličanstvu, a kamo li o nekakvom posebnom, nesrpskom narodu koji su tobože starosedeoci u BiH.

O ktitoru hrama i graditeljima nema relevantnih istorijskih podataka ali znamo da je po predanju ktitor bio Andrijaš Mrnjavčević (brat najvećeg srpskog junaka iz „Prilepa grada bijeloga“ Kraljevića Marka).

Zločin na Baščaršiji 1. marta 1992. godine dogodio se tokom dolaska srpske svadbene kolone na prostor ispred Stare crkve na Baščaršiji.

Poznati lokalni kriminalac Ramiz Delalić zvani „Ćelo“ (inače rodom iz Priboja, Srbija) koji je radio po dogovoru i nalogu islamske političke partije SDA, pobunio se što, po starom srpskom običaju, svatovi nose srpsku narodnu zastavu i pucnjem iz pištolja ubio mladoženjinog oca Nikolu Gardovića i ranio sveštenika Srpske pravoslvne crkve Radenka Mirovića.

Sve što je ubici Delaliću Nikola Gardović rekao kada se Delalić pobunio zbog nošenja zastave bilo je:

— „Što mi kvariš veselje?“

Ovaj događaj je bio glavni okidač za izbijanje rata na prostoru Bosne i Hercegovine. Od tog dana ništa u Sarajevu neće biti isto kao pre.

Nakon ovog ubistva u sred bela dana pred stotinama očevidaca, muslimanske vlasti u BiH, predvođene predsednikom predsedništva Alijom Izetbegovićem, nisu dozvolile da se uhapsi i procesuira ubica i njihov istaknuti član Ramiz Delalić i njegovi pomagači, zbog čega se i policija u Sarajevu uskoro raspala po nacionalnim šavovima.

Za policijom raspadale su se kao kula od karata sve republičke institucije, krenule su barikade, muslimani su predvođeni još jednim kriminalcem Jusufom „Jukom“ Prazinom pucali sa krova hotela „Holidej In“ po okupljenom narodu i sve se više srljalo u rat.

Srpski svat koji je ženio sina Nikola Gardović ubijen je samo zato što je Srbin i samo zato što je nosio srpsku narodnu trobojku u skladu sa našim svadbenim običajima. On nikada nikoga nije povredio ili ugrozio. Jedina njegova greška je što je bio Srbin koji je pošao u Crkvu da oženi sina.

U svim zapadnim medijima ovaj događaj je lažiran, odnosno predstavljen kao da su Srbi pucali na muslimanske svatove. Ta lažna informacija je odmah obišla čitav svet.