Zbog položaja sela na saobraćajnici Prijedor – Kozarska Dubica i kontrole nad gradom, hrvatske ustaše su u leto 1941, ubrzo nakon okupacije, u zgradi Mesne zajednice u Palančištu postavili stražu. Zatim je u selu pohapšeno 20–30 ljudi koji su držani kao taoci, a koji bi u slučaju bilo kakvog ispada bili streljani.

Iz dokumenata saznajemo da su za taoce uzimani, ne samo muškarci, već i žene i deca. Broj talaca varirao je od 20 do 30, kako se sreće u literaturi, pa do 70 ljudi, kako se navodi u izjavama svedoka pred Zemaljskom komisijom za utvrđivanje zločina okupatra i njihovih pomagača.

Plašeći se za živote svojih bližnjih Srbi iz okoline Kozare podigli su ustanak pre nego što je bilo planirano. Nakon kratkotrajnog okršaja sa ustašama taoci su oslobođeni. Međutim , nekoliko ljudi, plašeći se ustaša, nisu smeli da napuste zgradu, ali su sutradan, po dolasku ustaške jedinice iz Prijedora, ubijeni. O prvim žrtvama iz sela saznajemo iz sećanja preživelih sačuvanih u literaturi, kao i iz izjava datim pred Zemaljskom komisijom BiH.

Kao odgovor na dizanje ustanka ustaše su, u cilju zastrašivanja, otpočele seriju monstruoznih ubistava, klanja i streljanja po Prijedoru i okolini.

Ubijali su koga su gde zatekli – u kući, bašti, na ulici… Ova ubistva trajala su tri dana i u literaturi su poznata pod nazivom Ilindanski pokolj Srba jer su vršena početkom avgusta, oko Svetog Ilije.

Tom prilikom ubijeni su iz sela koja pripadaju Opštini Palančište: Marko S. Babić (1905), Mitar Đ. Banović (1907), Dušan R. Belić (1901), Mićo S. Kragulj (1880), Đuro S. Kragulj (1916), Mihajlo Kragulj, Vlado R. Milosavljević (1922), Mile Mudrinić, Kosta Mudrinić, Dušan T. Radonjić (1917), Dragoja M. Radošević, Dragoja Ritan, Mićo S. Simatović (1917), Mihajlo Simatović, Mile L. Sukonjica (1900),  Jovan P. Sukonjica (1905), Ostoja T. Vokić (1907), Mihajlo M. Vokić (1915), Glišo M. Vokić (1895), Dušan Vokić, Mihajlo Vujčić (1910), Pero S. Vujčić (1902), Lazo S. Vujčić (1910), Rade D. Žakula (1910), Simo S. Banović (1873) i Drago Petrić (1905).

Izvor: Muzeja žrtava genocida